شهید علی جمالی فرزند بلال و مریم به شماره شناسنامه 4 در اول فروردین سال 1345 شمسی دیده به جهان گشود.تا نوجوان بود در مقطع راهنمایی تحصیل کرد ولی به علت مشکلات مالی و تامین مخارج خانواده ترک تحصیل کرد. با شروع جنگ تحمیلی وارد سپاه پاسداران شد در تاریخ پنجم اسفند سال 1362شمسی در شب غملیات خیبر در استان خوزستان به شهادت رسید و در جوار شهدای هرمز دفن گردید.
قبل از شروع جنگ تحمیلی پدر بزرگوارشان دار فانی را در حادثه دریا وداع گفته و شهید علی و خانواده را با کوهی از مشکلات تنها گذاشتند ولی شهید که به گفته مادرش مریم شهمرادی ( جوان با خدایی بود و همیشه نماز اول وقت را ترک نمی کرد با همسایگان به خوبی رفتار می کرد احترام همه رانگاه می داشت و از یاد انان غافل نمی شد) شهید کسی نبود که در مسیری که خدا ناظر بر ان است سستس و تزلزل به خود راه دهد او شرکت در مجالس مذهبی و دفاع از انقلاب را شعار خود می دانست. هر چند کم سن وسال و محصل بود ولی ناچار شد با وجود سفارشات زیاد مادرش به ادامه تحصیل به خاطر مخارج خواهران و برادران ترک تحصیل کند و به کار مشغول شود. چون جوانی با استعداد و مذهبی و علاقمند به ائمه اطهار بود با شروع جنگ تحمیلی بعد از مدتی وارد سپاه پاسداران گردید و به فعالیتهای مذهبی وشغلی خود ادامه داد تااینکه در مقطعی از خدمت داوطلبانه به جبهه اعزام گردید.
هنگامی که می خواست به جبهه برود مادرش را سیر تماشا کرد و او را به صبر و بردباری وایمان به خدا و انقلاب دعوت کرد و با عزمی راسخ به شرکت در جبهه های نبرد شتافت. او جبهه و سپاه را مکان مقدسی می دانست و باور داشت شهادت فوزی عظیم از طرف خداوند است. شهید همیشه به نماز اول وقت سفارش می کرد تا اینکه در سال 1362 در محل الصخره بر اثر اصابت ترکش در شب عملیات خیبر شربت شهادت نوشیده و به ارزوی قلبی خود که اتصال به معشوق الهی است رسیده.
او عاشقانه در راه اعتقادات خود قدم نهاد و در برابر زور و ستم سینه سپر کرد و از اهدای خون خود نهراسید تا چراغی ابدی باشد فرا راه دیگر روندگان طریق عشق.