شهید حیدر کریمی فرزند کرم و مادرش شهری به شماره شناسنامه 609 در بیست و هشتم بهمن ماه سال 1345 شمسی در کشور کویت بدنیا امد و بعد ها با مراجعت خانواده ساکن بندر خرمشهر شدند. وی تا مقطع راهنمایی تحصیل کرد. ایشان و خانواده بعد از جنگ به عنوان جنگ زده به بندر عباس نقل مکان کردند و سپس به جزیره هرمز امدند شهید علاوه تحصیل در بسیج محل نیز فعالیت می کرد. بعد از مدتی دوباره به بندر عباس امد و در مسجد محله ی 22 بهمن بندر عباس عضو بسیج مقاومت بود. او داوطلبانه وارد خدمت سربازی در نیروی زمینی شد و در عملیات کربلای 9 در قصر شیرین بر اثر اصابت گلوله به سرش به شهادت رسید و بعد از یک سال و هشت ماه مفقود الاثر بودن پیکرش در اثر تفحص پیدا شد و در گلزار شهدای هرمز دفن گردید.
در بیست و هشتم دی ماه سال هزار و سیصد و چهل و پنج هجری شمسی خداوند منان او را به پدرش کرم و مادرش شهری در کشور کویت عطا فرمود پدرش که در انجا به کار مشغول بود بعد از سپاس از خداوند نام فرزندش را به میمنت نام مولایش امام علی حیدر گذاشت. با بازگشت خانواده به ایران عزیز انها در بندر خرمشهر ساکن شدند ولی با شروع جنگ تحمیلی و با کوچ اجباری خانواده به عنوان جنک زدگان انان را به بندر عباس کشانید. شهید حیدر کریمی در جوار فرهنگی اصیل و ایرانی و خانواده ای متدین و ملتی شهید پرور و شهید داده بزرگ شد و پدر ناچار برای تامین معاش خانواده به جزیره هرمز امده و در این جزیره ساکن شدند. شهید جوانی خود را در جزیره هرمز چون هم سن و سالان و دیگر شهدای این جزیره ملکوتی که رد پای عرشیان لاهوتی است سپری کرد و نشو و نما نمود. چهره ایی لاغر و کشیده و بشاش داشت و جوانی خوش قول و خوش برخورد بود و با این خلق و خو دوستان زیادی را در اطراف خود داشت . تا مقطع راهنمایی تحصیل کرد ولی به دلایلی ادامه تحصیل نداد و به کار مشغول گردید.
شهید حیدر با سختی های جزیره و کمبود ان اشنا بود و به انها خو کرده بود. سپس به خدمت مقدس سربازی درامد و در خدمت نیروی زمینی جمهوری اسلامی قرار گرفت. حیدر در طول خدمت در مناطق مختلف غرب کشور حضور داشت و در اخرین محل خدمت مقدس خویش در جبهه ی سر پل ذهاب و قصر شیرین خدمت می کرد. سمت وی در یگان خدمتی رزمندگان اسلام باشد و سربازی به این رشادت و سرافرازی از گرمترین مناطق جنوب یعنی جزیره هرمز در سردترین مناطق غربی یعنی قصرشیرین به خدمت مقدس سربازی بپردازد و انجام وظیفه نماید.
حیدر در عنفوان جوانی بود و شرکت در نماز جماعت ها مراسم دینی و پایبندی به فرایض از او ارزومندی برای قرب حق ساخته بود او شوق رسیدن به خداوند را چون دیگر انسان های متدین و با خدا در سر داشت و بالاخره با همان شور و شوق در بهارو در بیستم فروردین ماه سال 1366 شمسی در سن بیست و یک سالگی در غرب کشور و منطقه ی قصر شیرین شهید شد و پیکرش بعد از گذشت یک سال و هشت ماه مفقود الاثر بودن پیدا شد. او از شهدای تفحص است که در گلزار ملکوتی شهدای هرمز در کنار دیگر عرشیان جزیره آرمیده است.